Przejdź do głównej treści

Widok zawartości stron Widok zawartości stron

Pomiń baner

Widok zawartości stron Widok zawartości stron

Widok zawartości stron Widok zawartości stron

Widok zawartości stron Widok zawartości stron

Doktorancki Klub Filmowy - zagłosuj na film

Doktorancki Klub Filmowy - zagłosuj na film

Towarzystwo Doktorantów UJ zaprasza Was do głosowania na następny film, który wspólnie obejrzymy na najbliższym Doktoranckim Klubie Filmowym w czwartek 11 lutego o 19.00. Głosowanie zakończy się w poniedziałek 25 stycznia o północy.

Tym razem macie do wyboru trzy poniższe filmy:

Asystentka, reż Kitty Green, 2020.

Jane (wyróżniona Nagrodą Emmy za rolę w serialu Ozark – Julia Garner) niedawno ukończyła studia i marzy o karierze producentki filmowej. Kiedy rozpocznie pracę jako asystentka potentata branży rozrywkowej, będzie w siódmym niebie. Nie wie jeszcze, że pod pozorami pracy, zamiast realizacji marzeń, czeka na nią droga do zatracenia. Nie trzeba znać podstaw odważnego ruchu **#MeToo **ani historii hollywoodzkiego skandalu Harveya Weinsteina, żeby na własnej skórze poczuć oddech człowieka, który wykorzystuje pozycję, aby swoją ofiarę pozbawić nie tylko marzeń. Asystentka to historia skandalu, który może wydarzyć się wszędzie!

Inspirowana prawdziwymi wydarzeniami, Asystentka opowiada historię młodej i ambitnej kobiety, która musi zmierzyć się z wpływowym producentem filmowym – człowiekiem, który w swoich rękach dzierży władzę pozwalającą mu decydować o jej przyszłości. Kitty Green, w skrupulatnie przeanalizowanej i napisanej historii, dokonuje wiwisekcji jednego z najpoważniejszych problemów dzisiejszych czasów: „co zrobić, kiedy pracownik niskiego szczebla mierzy się z głęboko zakorzenioną siecią nadużyć i wykorzystywań?”.

Laureatka Nagrody Emmy Julia Garner tworzy przejmującą kreację. Jej postać, mimo że cicha i spokojna, krzyczy do każdego widza, opowiadając historię o władzy i jej nadużyciach.

Asystentka to akt oskarżenia wypowiedziany w imieniu wszystkich tych, którzy w swoim życiu doświadczyli tego problemu, ale nie mieli w sobie tyle odwagi, co bohaterki ruchu #MeToo.

Oficer i szpieg, reż. Roman Polański, 2019

Owacje na stojąco, świetne recenzje i najwyższe oceny dla filmu Romana Polańskiego od czasów Pianisty. Epicki thriller Oficer i szpieg na podstawie bestsellerowej powieści Roberta Harrisa to jedno ze szczytowych osiągnięć w karierze Romana Polańskiego. Na festiwalu w Wenecji film został uhonorowany Wielką Nagrodą Jury oraz prestiżową nagrodą FIPRESCI i są to pierwsze od dekady laury dla polskiego twórcy na weneckiej imprezie.

Oficer i szpieg opowiada opartą na faktach historię Alfreda Dreyfusa, francuskiego oficera skazanego na dożywocie za zdradę swojej ojczyzny i zesłanego na wygnanie. Georges Picquart, nowy szef wywiadu, wkrótce po uwięzieniu Dreyfusa odkrywa, że dowody przeciwko skazanemu zostały spreparowane. Wbrew swoim przełożonym Picquart postanowi za wszelką cenę ujawnić prawdę. Stawką w tej grze jest nie tylko błyskotliwie rozpoczęta kariera Picquarta, ale i wielki międzynarodowy skandal, który zmieni bieg historii. W rolach głównych występują nagrodzony Oscarem Jean Dujardin (Artysta, Wilk z Wall Street), Louis Garrel (Marzyciele) i Emmanuelle Seigner(Wenus w futrze). Autorem zdjęć jest wybitny polski operator Paweł Edelman, od filmu Pianista na stałe współpracujący z Polańskim.

Roman Polański opowiada o kulisach jednej z najgłośniejszych afer w historii. Już od dawna chciałem nakręcić film o sprawie Dreyfusa, nie jako dramat kostiumowy, lecz jako historię szpiegowską. W ten sposób można pokazać podobieństwo historycznej afery do tego, co dzieje się w dzisiejszym świecie: prześladowania mniejszości, absurd środków bezpieczeństwa, tajne trybunały wojskowe, wymykające się spod kontroli agencje wywiadowcze, ukrywanie faktów przez rządy, tworzenie fake newsów i wściekłą prasę. Perfekcyjne poprowadzona intryga pokazuje system, w którym samonakręcająca się spirala nienawiści niebezpiecznie zaczyna przypominać współczesność. Oficer i szpieg to film o tym, jak historia się powtarza, a jeden człowiek, na przekór wszystkim walczący o sprawiedliwość, może zmienić bieg wydarzeń.

 

XAbo: Ksiądz Boniecki, reż. Aleksandra Potoczek, 2020


Każdy z nas nosi walizkę, która dotyczy spraw niespełnionych, niedokonanych, źle dokonanych – mówi bohater filmu xABo: Ksiądz Boniecki: filozof, redaktor, zakonnik, pielgrzym, duchowy przewodnik. A przede wszystkim człowiek w drodze, jak portretuje go w swoim kinowym, autorskim dokumencie Aleksandra Potoczek. Tramwajami, samolotami, pociągami, autobusami, samochodami tytułowy xABo (to skrócony autograf, którego używa on w korespondencji z przyjaciółmi) przemierza Polskę, a napotkane w podróży osoby otwierają przed nim swoje „walizki” wątpliwości, zaniechań, smutku; bagaże pełne fundamentalnych pytań, jakie stawia sobie każdy człowiek. W poszukiwaniu odpowiedzi na nie, ekipa przebyła wraz z bohaterem 50 tysięcy kilometrów i podczas trzech lat wspólnej wędrówki była świadkiem setek poruszających, osobistych spotkań.

W dużej mierze sfinansowany z publicznej zbiórki, xABo: Ksiądz Boniecki sam też jest odpowiedzią: na tęsknotę za przewodnikiem, niezawodnym i niestrudzonym towarzyszem drogi przez coraz bardziej wyboistą i niepewną rzeczywistość. Jego mądrość, niezależność i uczciwość są dziś potrzebne bardziej, niż kiedykolwiek. Choć jest solą w oku instytucji Kościoła, która zobowiązała go do milczenia (ma zakaz wypowiedzi w mediach - poza Tygodnikiem Powszechnym, gdzie stale ukazują się jego artykuły), ksiądz Boniecki pisze książki, jeździ na spotkania z czytelnikami, spotyka się z potrzebującymi. Wspiera swoim autorytetem, przynosi pocieszenie i daje nadzieję tym, którzy ją tracą. Z postawy bohatera, z jego stosunku do ludzi i świata, xABo: Ksiądz Boniecki wywodzi rodzaj dalekich od dogmatu przykazań, tworzy przewodnik po uczciwym dobrym życiu, w którym, po pierwsze: należy wybaczać.

Nie jest jednak dokument Aleksandry Potoczek laurką dla księdza. Jego bohater sam też dzieli się z nami zawartością swojej „walizki”. Wspomina zaniechania (Zaniedbanie może być gorsze, niż czyn popełniony - przekonuje), mówi o uczuciach, jakie budzi w nim jego własne przemijanie (ma dziś 85 lat), o bezradności wobec tragedii, o wątpliwościach związanych ze swoją sytuacją w Kościele (porównuje ją do kryzysu małżeńskiego). xABo: Ksiądz Boniecki jest portretem filozofa, pielgrzyma-outsidera, który całe życie wędruje własną drogą. Człowieka który łaknie kontaktu z innymi, ale kamera portretuje go także w chwilach samotności i zmęczenia wspaniałą, ale wyczerpującą podróżą, z walizką pełną naszych pytań o drogę.

Link do ankiety znajdziecie tutaj.